طرح یکی از تابوت‌های ایمن که در سده‌های هجدهم و نوزدهم در اروپا به‌شدت رواج داشتند
ماجرای تسخیر ادعایی پرون‌ها از ژانویه ۱۹۷۱ شروع شد؛ زمانی که آن‌ها به خانه جدید روستایی خود که در سال ۱۷۳۶ در هریسویل رود آیلند ساخته شده بود، نقل مکان کردند.
این «خانه احضار» کذایی، که در آن پرون‌ها ماوراءالطبیعه را تجربه کردند، اخیراً توسط دو مالک جدید خریداری شده است.
مجله
او به اولین صعود هیت اعزامی کوه هود پیوست. همسر او به همان اندازه در جامعه فعال بود و در اتحادیه زنان و انجمن امداد بانوان شرکت می‌کرد. او همچنین به تأسیس خانه مارتا واشنگتن، محل سکونت زنان شاغل، کمک کرد.
سر و کله‌ی قاتل استیت در سال ۱۹۷۰ در کالیفرنیا پیدا شد. او یک قاتل سریالی و متجاوز بود که از شیوه‌ای یکسان برای انتخاب و حمله به قربانیانش استفاده می‌کرد.
در سال ۱۹۳۴، گروهبان ارتش لوئیس د. بوردن، گلوی خود را با تیغ برید. کمتر از چهار سال بعد، روی تامپسون، یکی از تفنگداران دریایی، از پشت بام پرید. جسد او در کنار ساختمان مجاور پیدا شد.
قلبش دیوانه‌وار در سینه می‌کوبید و به سختی می‌کوشید نفس بکشد. چهره‌ی پدرش حالت وحشت‌زدگی را هنوز در خود نگه داشته بود. دهانش باز، مردمک چشمانش به سمت بالا چرخیده و فقط سفیدی چشمانش معلوم بود.
رامین پاسخ داد: «مدتی هست که خودم هم به این نتیجه رسیده‌ام که باید در همان زمان به هر قیمتی شده نمی‌گذاشتم این ازدواج صورت گیرد و الان هم خودم پشیمانم و هم برای نازنین ناراحتم اما به هر صورت الان به دنبال کمک هستیم تا بتوانیم از هم جدا شویم.»
داستان ترسناک واقعی با روایت های وحشتناک از سراسر جهان برای بزرگسالان
اما روز بعد به پلیس اعتراف کرد. در ادامه این داستان واقعی ارواح او ادعا کرد که صداهایی را در خانه شنیده که از او خواسته‌اند پدر و مادر، برادران و خواهرش را بکشد. این اولین بار نیست که دی فیو ادعا می‌کند که چنین صداهایی را شنیده است.
درها به خودی خود باز و بسته شده‌اند، صدای قدم‌ها و صداهای دیگری شنیده شده اما هیچ فردی دیده نشده است.
یک داستان ساده اما پرکشش که زمینه‌های مهمی مثل حقیقت، خشونت، آزادی و معصومیت را در دل خود جا داده و مخاطب را تا پایان با خود همراه نگه می‌دارد. آیین تدفین کاملا بر اساس یک داستان واقعی ساخته و پرداخته شده و البته یک سال پس از انتشار (۲۰۱۴) جایزه‌ی بهترین کتاب از سوی نشریه‌ی گاردین بریتانیا و همچنین جایزه‌ی ادبی ایمپک دوبلین را به خود اختصاص داد.
و من کتاب می‌خونم، مادرم تعریف می‌کنه، من گوش می‌دم، من حرف می زنم و مـادرم یا پدرم چرت می زنند و شب می خوابیم… صبح صبحانه‌اي می‌خوریم، بعد برمیگـردم بـه زندگی!
نیازی به گفتن نیست که هیستر هفته‌ها نمی‌توانست بخوابد. سپس بازدیدها آغاز شد.